De Hoge Raad heeft onlangs een belangrijke uitspraak gedaan in een echtscheiding. De vrouw had van haar ouders geld verkregen onder een privé-clausule. Dit kan bepaald worden door de ouders bij een schenking of in een testament ten aanzien van de erfenis. De vrouw heeft dit geld vervolgens op de gemeenschappelijke rekening met haar man gezet. Bij de echtscheiding is het geld niet meer aanwezig, want het is gebruikt door de echtgenoten voor allerlei gezamenlijke aankopen, vakanties en het betalen van rekeningen.

Voorheen was de heersende gedachte dat dit geld dan was ‘geconsumeerd’ ten tijde van het huwelijk en dat de vrouw in beginsel geen aanspraak meer had op het terug verkrijgen van het geld in de verdeling na echtscheiding. De rechter geeft de vrouw nu wél een recht op vergoeding. Omdat deze vergoeding ten laste van het gemeenschappelijk vermogen komt van de ex-echtgenoten en de vrouw hierin zelf ook al voor de helft gerechtigd is, kan de vrouw dus de helft van het geconsumeerde geld weer privé terug krijgen.

Overigens kan de man dan nog bewijzen dat de echtgenoten op enig moment hebben afgesproken dat door de gezamenlijke consumptie de vrouw geen recht meer heeft op een vergoeding. Of dat de man meer rekeningen heeft betaald dan zijn aandeel in de huishoudelijke kosten, zodat dit overschot aan teveel door de man betaalde geldbedragen dan weer in mindering komt op het bedrag dat de vrouw nu als haar privé-geld vordert.

Hoe het ook uitpakt, het toont aan dat een goede privé-clausule de eerste voorwaarde blijft. Door de wetswijziging in 2018 wordt nu wel eens geroepen dat een privé-clausule niet meer nodig is, omdat de wet de schenkingen en erfenissen al als privé bestempeld. Er worden nu zelfs 30% minder huwelijkse voorwaarden gesloten.

Maar dit geldt alleen voor de nieuwe huwelijken na 1 januari 2018. Bovendien mis je exacte bewijsmiddelen in de wettelijke uitsluiting.

Het blijft dus belangrijk om als echtgenoten correct om te gaan met afspraken, huwelijkse voorwaarden, of een verplichting om iets privé te houden. De notaris kan het goed vastleggen en zorgen dat het eeuwigdurend bewaard blijft, maar de echtgenoten moeten de discipline hebben om belangrijke afspraken bij de notaris vast te leggen.

En is deze vrouw er nu mee opgeschoten? Notaris Verhoeks schat de kosten van het proces met de advocaatkosten tenminste op het bedrag dat aan de vrouw alsnog betaald moet worden. Dus had het goedkoper en beter geweest om goede raad van de notaris te volgen.